Ölmeye Gör Bir Kere Şiiri - Süheyl Türkoğlu

Ölmeye gör bir kere,
Aldırmadan soğuğa
Dualarla yıkarlar,
Gül suyuyla ovarlar,
Temiz beze sararlar,
Bekletmezler, beklemezler,
Aldırmazlar yağan yağmura,
Çamurun içine gömerler.

Ölmeye gör bir kere,
Kimi sana ağlar
Kimi etrafa,
Seninle umudu sönenler,
Senden kurtulanlar
Otururlar baş köşeye,
Sen de tanıyamazsın.

Ölmeye gör bir kere,
Giderken sona doğru
Kırılırken güvendiğin dallar,
Cenaze marşı ile uyursun,
İstesende dokunamazsın
Bilemezsin gerçeğini
Akan gözyaşlarının,
Uyursun tahta gemide
Omuzlar üzerinde.

Ölmeye gör bir kere
Ayağın kayar
Anlam veremezsin
Tuzla şeker bulamacında
Ortasını bulamazsın
Sen öldün derler
Gülsuyu ile yıkayıp
Çamura gömrler.

Ölmeye gör bir kere
Ne evlat kokusu
Ne de yıpratan yıllar
Uzaklaşan yakınlar
Yakınlaşan uzaklar
Teselli değil hayatta
Tertemiz yıkanmak var
Çamura gömmeyin beni
Üzülmeyin arkamdan
Elveda diyemedim
Ben öldüm dostlar.