Ölmeye Geldim Şiiri - Özlem Uzunlar

Kollarını aç ölmeye geldim
Ki yaşam yok biliyorum

…

Nefes alışlarım palavra sıkıyor
Yaşadım mı bilmem senden önce hiç
Ölüm sunuyorsa yanıbaşın
Beenn
Razıyım
Yanındalığa
Yaşamaktan bezdim
Kollarını aç
Ölmeye geldim

Kusuşum içimdekileri
Üşütmüşlüğümden değil
Derdim başka benim
Hayat palavra
Yaşamaya değer sen vardın bir
Ki şimdi ben
Sensiz
Tükendim
Sana
Kendimi
Gömmeye geldim

Güneşiydim karatılarının
Isıtırdım…
Şimdiyse
Yorulmuş bacaklarım
Bir dermansızlık var ruhumda
Işıklarımın bir anlamı yok
İpil ipil sancaklarda
Yanan sendim
Aydınlanmayı beklesede tüm yıldızlar
Ben ayazınla
Sönmeye geldim

Gecenin ayazına bıraktım ruhumu
Yattım uyumadım daha
Kabustu bundan önceki tüm gördüklerim
İçimde ürpertiler
Yanı sıra özlemlerim
Sana doğru
Koşar adım
Tüm geç kalmışlıklarım yanımda
Diz çökmüş önünde hayallerim
Ve…
…Kabul görürse kimsesizliğim
Yalınayak
Bir ben
Bizzat kendim…
Son bir düşü seninle
Görmeye geldim…