Ölmem Gerekmiş Sıtmadan Şiiri - Dede Efendi

Adımı koymamışlar benim
ölmem gerekirmiş sıtmadan
Haftasına çıkmadan
iki ablam iki ağabeyim
gibi ayını göremeden,
Anamın çatlak memesinden
doya, doya ememeden,
ölmemi beklemişler.
Bizim oranın yazları kavurur
kışları dondurur
Toprakları gibi avuçları da
çapadan mı soğuktan mı bilinmez.
yarık yarıktır insanlarının.
Bizim köyde çolakların hacı İhsan’ın
yazın yağmur duasında babama
bir koç ada dediği rivayet
ve elli kayme verdiği imama
Dua arasında beni de araya sıkıştırıp
kuzusunu bağışlaması için tanrıdan
Ben ölmemişim sıtmadan
Çileli mi çileli zayıf
bir delikanlı olarak kız gibi naif
on yedimde aşık olup
sevda türküleri yaktım
Gönlümün kemendini ince narin
kumral bir kıza taktım
Babası gönül rızasıyla vermeyince
çok düşündüm ince, ince
Başlık parası olmayınca
kız mı verirler züğürt gence
Sanat altın bilezikmiş takamadım koluma
Aldım sazımı elime düştüm gurbetin yoluna
Gah söyledim gah dinledim
hem ağladım hem inledim
Güneş bir gün sanki başıma vurdu
karşımda kumral narin bir kız vardı
Gözlerime inanamadım önce
Babasının öldüğünü söyleyince
Allah affetsin
kendimi tutamadım
oynadım bir güzelce