Ölmeliyim Bu Gece Şiiri - Yunus Çetiner

Yorgunum,sorma bana neden diye,
Ben vurgunum bülbül misali güle,
Senden sonra sensiz geçen her güne,
Merhaba dememek için,ölmeliyim bu gece.

Yalnız kalmak gerekir çoğu zaman,
Mehtaba seni anlatmak durmadan,
Bir köşede ben,bir köşede duran
Fotoğrafını yakmamak için,ölmeliyim bu gece.

Galiba sen kazandın bu oyunu,
Ben bir cellada kaptırdım solumu,
Sen hiç merak etme benim sonumu,
Seni unutmak için,ölmeliyim bu gece.

İki yüzünü de gösterdin bana,
Bitti dedin,inanmadım o ana,
Belki de bunların hepsi bir rüya,
Uyanmamak için,ölmeliyim bu gece.

Hava yağmurlu,ağlıyor benimle,
Rüzgar çok sert esiyor yüreğimde,
Bak sevgilim ben duruyorum sözümde,
Namert olmamak için ölmeliyim bu gece.

Solmak bir çiçek gibi susuzluktan,
Müebbet yemiş bir mahkumum yardan,
Sana beddualarım son bulmadan,
Usul usul ölmeliyim bu gece.

Kalemim kırık,hüzün dolu kalbim,
Göklere seni haykırdı sözlerim,
Ben bir fukaraydım sense bir zengin,
Sana el açmamak için,ölmeliyim bu gece.

Bu sana son sözüm,son nasihatim,
Oyuncak etme kalpleri kendine,
Özlemle yanıpta seni yüreğim,
Affetmeden ölmeliyim bu gece.