Ölmek zamanı Şiiri - Dağlar Özügüç

Bazıları bıraktı sanki hissetmeyi
Benimsediler ceset torbalarında ölü görmeyi
Bu gibi durumlarda duyarsız kalmak
Saymaktan daha kolay gelir
Hissizlik ağlama evinde öğrendi
Boy boy kefensiz ölü gömmeyi
Analar kızlar kınalı gelinler
Umutla dört gün beklediler
Soğuk beton yığınları altında
Kurtuluşu umut ettiler ve sabrettiler
Ne yardım ne ses nede bir nefes
Ve bir daha da hiç benzemedi
Gelen günler giden günlere
Gecenin karanlığı soğuk ve acımasızdı
Sessizliğe teslim oldu bütün şehir
Koca umutlar sonunda tükendi
Talihlerine küstüler yüzler gülmedi
Ölümün en zalimi de onlara kısmetmiş
Sessizce kadere boyun eğdiler
Koca blokların altında ölmeyi beklediler
Meğer o kadere göre ölmek zamanı gelmiş
Söylenilene göre yapacak bir şey yokmuş