Ölmek Ve Doğmak Şiiri - İbrahim Cuma

Sen gittin yeniden doğdum dünyaya.
Sende öldürülen bende, doğan kim
İlkbahar gibiyim, cansız manaya;
Dünde öldürülen günde doğan kim

Candan ayırsan da, ölmüyor ruhum.
Senden ayrı kalmak benim günahım.
Azraile değil, canana ahım...
Tende öldürülen gönde doğan kim

Sırasıyla geldi, yaşanacaklar,
Senden sonra beni, var sanacaklar.
Hayat duvarına dayanacaklar...
Önde öldürülen sonda doğan kim

Binlerle savaştım, oysa ben tekim!
Hayallerimle ben sevdaya yüküm.
Boynum kıldan ince verilsin hüküm,
Kanda öldürülen canda doğan kim

Doğmasın desem de doğacak güneş.
Geceyi boğmaz mı bir tutam ateş!
Ben aleme serkeş, alem bana eş
Tanda öldürülen günde doğan kim