Aynı gökyüzünü seyrediyorduk
Farklı coğrafyalarında haritanın..
Rüzgarın üşütüyordu yalnızlığım
İrkiliyordum..
Gitmek için en büyük nedendi,
Sebepsiz kalışlarım..
Sen gözlerinle uğurla beni..
Ben seni,
Aynı haritanın en ucra coğrafyasında seviyordum
İliklerime kadar..
Bilmiyordun..
Bilmiyordun uzaklaştıkça yakınlaştığımı sana
Yakınlaştıkça kopan her parça da,
Sana dönüyordum en uzak noktasından coğrafyanın
Dönüşü yok dediğin yollara gidiyordum
Asilliğinde zırhı delik savaşçının..
Çizgi çizgi kan akıyor
Erkeksi kıvrımlarımdan..
Ve ağlaşıyor paçama yapışan çocuklar
Sustur! ben çıldırmadan..
Işığın yakıyor gözlerimi
Hadi kör et,
Karanlığım alt etmeden mavini
Hep ayaz keskinliğinde içim
Benden öte bir sen,
İçimde,
Biçim biçim..
İpini koparan vahşi hayvanlar parçalıyor beni
Yem oluyor avuç kadar yüreğim..
İki gün önce öldüm sevgili
Göremedim dünü..
Ve bugün anladım,
Yarını olmayacağını ömrümün..
Oysa kırışmamıştı ellerim daha
Genç sayılırdım elbet, Yirmi beşinci yaşımda
Bir iki beyazlamış saç dışında..
Vahşi hayvanların ağzında ölü bedenim,
Parça parça..
İki gün önce öldüm sevgili
Haritanın sana uzak, ölüme yakın coğrafyasında..
Kayıt Tarihi : 29.12.2008 02:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!