Gecenin karanlığı gibi çöktü üstüme,
Öylesine sardı ki kalkmak nedir bilmedi.
Sanki dünyanın yükü yüklenmişti üstüme,
Taşımaktan dermanım bitmek nedir bilmedi.
Gönül bahçem kurudu zamansız ayaz vurdu.
Çarkım dönmüyor artık çomak sokuldu durdu
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
