Ölmek Kalır Bana Şiiri - İzzettin Coşkun

bu defa çok farklı bir hiçlikle
çok farklı bir boş yaşamışlıkla
yankılanıyor dizelerim.
anlatamam kendimi
kimsenin beni anlamama modunda kıvranırken,
beni yalnızca kalemim anladı..

ne yaşadığımı
bir o anlattı göz yaşı gibi dökülen mürekkebiyle...
uğrunda ölecek kadar bağlıyken sana
sensiz yaşayamayacak kadar kopukluğundayım
Gayri yasamışlığımın...

bu defa çok farklı
boş hayallerin boşluğunda kendimi bulmuşken
bana adres olarak kaybolmayı tarif ediyorlar..
son durağında seni sensiz uğurlarken
öylece kalakaldım
terki virane,
Terki terkedilmiş seni taşıyan düşüncelerimle
onlara bilet kesmişken geç kaldılar

artık üşümekte kalmadı...
titremek desen sesi çıkmaz,
dona kaldım diyebilirim
yaşamaya karşı iştahım kalmadı.
herşeye acıkacak kadar yaklaşırken...

özlemlerim,
Gözlemlerim hayatın kokusuna bandıracak kadar
iftarına gelmişken
seni sevmelerimi yarina saklayacak haldeyim
zor bir günde kullarım der gibiyim
oysa bundan daha zorda olamamıştım

ölsem geriye bir mezarım kalır
bir intihar heyecanına
seni yaşamak istediklerimi birer birer terk ediyorum
oysa bir kördüğüm yalnızlığım bağlamıştı beni
seni uzaklar kadar uzun sevdim
aramızdaki mesafelere inat
yollarda kaldı seni yaşamanın
ulaşılmaz aşamaları

randevusu kalmadı ağlayarak gülümsemelerimin
şimdi sadece ölmek kalır,
bir hayal soluğunda
umudları gömmek kaldı bana

belki mezar taşımda
seni severek öldü bile yazılmaz.
belki bir mezar taşım bile olmaz
sadece bu şiir taşım kaldı benden geriye
bu defa çok farklı bir boşluktayım...

8 mart 2013