Ölmek İçin Güzel Bir Gün Şiiri - Arif Tatlı

Bu gün, ölmek için güzel bir gün…
Hem yorgun, hem de bitkinim
Tam da kıvamındayım aslında.
Ne sen varsın yanımda, ne de kokun kaldı yatağımda.
Uyanmak üzereyim, lanet yağdırdığım gecenin sabahına.

Bu gün, ölmek için güzel bir gün…
Sanki bahaneler bile, birer birer sıralanmış beni bekliyor.
Gökyüzü simsiyah, gözümü kör ediyor.
Ne şafakta gösteriyor güneş yüzünü,
Ne de yağmur yağıp, yüreğimden söküyor hüznümü.

Bu gün, ölmek için güzel bir gün…
Kasvet basmış yatağım, esir almış beni.
Kalkmayayım diye, sımsıcak sarıyor bedenimi
Dün gecenin ağırlığı, hissediliyor göz kapaklarımda…
Bu sabah, daha da karamsar yüreğim.
İsyanlarda…
Ve hala!
O son içtiğim kadehin etkisiyle, sessizce nara’lar atmakta.

Bu gün, ölmek için güzel bir gün…
Bak işte, sen de yoksun!
Biliyor musun?
Kaç zamandır sarılıp uyuyorum, elimdeki bir tek resimle.
Sana, seni seviyorum diyemiyorum.
Sende kalan o hevesimle.
Azrail’in bile umurunda değilim.
Hala pazarlık ediyor son nefesimde, benimle.

Görüyorsun değil mi?
Her günüm, her gecem ve her sabahım hüzün.
Gözlerim sende kaldı, hala sana sürgün.
Biliyorum, dönmeyeceksin yine bu gün.
İşte tam da bu yüzden…
Göğsüm sıkışıyor, kalbim yavaşlıyor, sonu geldi bak ömrün.
Dedim ya…
Bu gün, ölmek için güzel bir gün…
Arif TATLI
30.01.2024