“savaş” dediler, tutuşturup eline silahı
“savaş ne demek? ” diye sordu çocuk
tüm halkların kardeşliğidir, dediler
özgürlüktür, demokrasidir, çağdaşlıktır
küreselleşmedir, dediler
güvercinlerin uçurulduğu
güzelliklerin savurulduğu
üç günlük aydınlığın sabah akşam parlatıldığı zamanlar hani
bütün geleceği yok sayan
emperyalist bir uygulama olduğunu söylemediler.
çocuk, parkı düşündü önce sonra arkadaşlarını
ve cennet diye geçirdi içinden-cehennemi yaratanları düşünmeden-
oysa cehennem daha yakındı
tıpkı savaşların barıştan daha yakın olduğu gibi…
eyy Allah’ım!
rüyâlarımda savaş sahneleri, ölü çocuk hayâlleri
cehenneme gül vaad ediyorlar cennete ölüm
beynimde bombalanmış binlerce soru -cehenneme davetiye-
- hangi barış
- hangi inanç
- hangi erdemlilik
- hangi insanlık
- hangi demokrasi
- hangi özgürlük
- hangi çağdaşlık
inandım...vallahi inandım, gerçekten inandım! İnsan olmadığıma...
bakıyorum...
barış için savaş diyenler de cennette
savaş için barış diyenler de
-ya bu ölmek için doğan çocuklar hangi cehennemde?
12.06.2004
Âdem SelçukKayıt Tarihi : 22.8.2006 13:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Harika olmuş.
Sevgi ve Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (1)