Ölmek İçin Çok Yorgunum Bugün

İşim gücüm var benim
Ölmek için çok yorgunum bugün
Yaşamak da gelmiyor içimden
Karanlıkla aydınlığın buluştuğu yerde
Papatyalar topluyorum yarını düşünmeden
Yağmur kokusu varken ceplerimde
Çöllere birikiyor özlemlerim
Gözlerini anlayacak kadar büyümedim
Küllerimden başka da birşeyim yok yanacak
Sevdaya düşecek yaşı çoktan geçtim
Tenha bir ömrün yokuşlarında sevimli hüzünlere aitim
Gözlerine vuran ışığımdan bakıyorum kendime
Sadece orada yalnız değilim