Ölmek İçin Bahane Arıyorum Şiiri - Gül Ubay

bir aşk birk çok aşktan yapılıyor aslında
her yaşadığın sevdayı bir sonrakine taşırsın.
bedeli ayrılıklarla ödenmişliktir yeni başlangıçlar...
mutlu olacağını sanarak kaldırırsın kadehini.
aslında yalnızlığın şerefini yudumluyorsundur…
bozulmasından korktuğun bu büyüyü
solumaktan yorgun düşersin.
yalnızlık yağmurlarında ıslanan adamın hayatına,
geçerken beş çayına, uğramış konuksundur sanki..
anlarsın ki; yaşadığını sandığın aşk
virgüllerle uzatılmış kocaman bir noktaymış...
anne gibi,bacı gibi, eş gibi
tüm yaşamınızı sermişsindir onun önüne...
oysa;
sadece dudaklarınızdaki tadı paylaşmışsınızdır…

yüreğindeki çığlıklara inat,
çiğnenen gururuna inat seversin...
çok seversin...
gözlerinde konuşlanan yakıcı damlalar
sonunda direncini kırar...
özgürlüğüne kavuşup,
yanaklarından salınarak süzülürken,
başını çevirirsin artık onun hayatından...
onurlu bir sessizlikten sonra
talan edilen yaşamından,
yağmaların arasından,
hayal kırıklıklarını,
darmadağın edilmiş duygularını toplarsın...
başın diktir!
gururlusundur!
çünkü; elinde taşımışsındır yüreğini...
açıklı koyulu anılar,tutkuyla harelenirken
yaşanmışların sıcağını gömersin küllere...
bazen içini yakan kor'a ulaşmak,
yanmak istersiniz tekrardan...
ilk yandığın gün gibi...
yaşamak için sebep bulamayınca
ölmek için bahane aradığın gibi....