Ölmek İçin Ağlamak Şiiri - Reyhan Duman

(Sensizliği yakıştıramadım kendime anne ama sensiz kaldım yine de...)

Nasıl unuturum seni anne!
Yosun yüklü denizi ağlatan gözlerini,
Firavunu yalvartan yüreğini nasıl unuturum....

İçindeki fırtınanın gözlerine savurduğu yağmuru,
Yorgun bedenini dimdik tutuşunu
Ve gül kadar dikeni de sevişini unutabilir miyim...

Elele yürüdüğümüz yol bir masal şimdi.
Sen bu masalda yalnızsın ağlarken
Ama ben hiç yalnız ağlamadım anne...

Artık yalnızlığım zafer kazandı.
Bir zamanlar ben ağlarken sardığın
Avuçlarım kanıyor anne...

Bu gün gittiğin gün.
Ölmek için ağlamak istiyorum,
Sensiz ağlamaktan korkuyorum anne...

(06.04.2007-ANKARA)