Ölmek Hiçbir Zaman Kayıp Olmadı

Ölmek hiçbir zaman kayıp olmadı, sevgili Angelica
Sadece artık geride bırakılacak anıların kalmamasıydı
Hislerin sönmüş, acı çekmişsin, intihar etmişsin
Sen hiç yaşarken öldün mü, Angelica
ya da boğuldun mu alçak denizlerde?
Ezildin mi bir maden altında ailenin mutluluğu için?
Bombaların gölgesinde lekelendi mi onurun?
Ölmek hiçbir zaman kayıp olmadı, sevgili Angelica
Önemli olan, yaşarken içimizde ölenlerdi
Bilinmez bir sonun gerginliği olsa da üzerimizde
Unutulmanın sonsuz ızdırabı vardı içimizde
Ah sevgili Angelica, hiç küçük umutların peşinde koca bir ışık gibi koştun mu?
Melkor'un karanlık atlaslarında gözlerin körken, kalbine güvenebildin mi?
Ben ben, bencil biri oldum artık, Angelica
Gecenin en ıssız koynunda hayatta kalmaya çalışan güllere el uzatmadım
Korktum, bana bir daha batmalarına, kanatmalarına,
Ah sevgili Angelica, neredesin, söyle, bu gece
İsli bir hapishanenin içinde prangalarla mı bekliyorsun?
Özgürlüğün ışıltılı tünellerinde meşaleyle mi bekliyorsun?
Yoksa elinde soğuk bir hançerle kalbimi deşmeyi mi planlıyorsun?
Belki de kollarını açmış, uzak bir yaşamdan gelmiş bir sevgiliyi bekliyorsun