Ölmek her mevsimde güzeldir

Ölmek her mevsimde güzeldir

gece yüklü yalnızlıklar çökerken sensizliğime
esrik bir aşkın yaralarını tüketiyor günahlarım
özlemlerime düşen gidişlerine inat
her gece koynumda sakladığım gölgelerin ağlıyor
ve her mevsime yitik bir aşkın sancısı vuruyor

dayanamıyorum
girdaplarımda saklıyorum sırlarımı
ve güncelerim ele veriyor beni
mevsimin hangi haline baksam seni görüyorum
hangi mevsimde ıslansam sen geliyorsun aklıma
ayaz geceler bile silemiyor özlemini
ateşlere sarıldığım halde sırılsıklam üşüyorum
sen istemesen de sevgilim
ben her mevsimde yeniden ölüyorum

tükendim artık
sen kendi gülistanında gezerken
kalbimden hançerlediler beni
ben şimdi kör bir bahçıvanım
diktiğim güller kanatıyor yüreğimi
avuçlarımdan su içmiyor artık serçeler
kargalar tünedi ceviz ağaçlarıma
ben intikamlarımı çoğaltırken gözlerimde
kendi toprağımın ihanetine uğruyorum
ve çığlıklarıma gömülürken susuşlarım
kendi kavgamda yere düşen yine ben oluyorum
sen görmesen de sevgilim
ben her mevsimde yeniden ölüyorum

kanıyorum
incinen yüreğimi hangi şiir iyileştirir ki
hangi geliş mülteci bir aşkı yeniden doğurur bilmiyorum
aşk ve sevinç bu şehri terk edeli
ben dudaklarından içiyorum özlemini
sen olmasan da yanımda
ben her mevsimde doğarken ölüyorum
nasıl olsa gelmeyeceksin biliyorum
olsun hayattasın ya
sen bilmesen de
her mevsimde sana şiirler yazıyorum
sen ölme diye sevgilim
ben her mevsimde senin için ölüyorum

H.Ali Aydın
15.03.2009