Ağzımızdaki dillere,
Bahçemizdeki güllere,
Sevgi ile gönüllere,
Yol olduğun bilmek gerek!
Öl demeden ölmek gerek…
Bir arada ruhla beden,
Yaratılmış beni âdem!
Her zerresi sır ve kadem,
Sır olduğun bilmek gerek!
Öl demeden ölmek gerek…
Şer sandığın hep şer midir?
Öz yandıkça pişer midir?
İnsan denen beşer midir?
Kim olduğun bilmek gerek!
Öl demeden ölmek gerek…
Yaratan’a güvenmişse,
Güvendiğin gün gelmişse!
Gönül Hakk’a yönelmişse,
Yar olduğun bilmek gerek!
Öl demeden ölmek gerek…
Unutma düşmanın nefstir,
Bedenin ona kafestir!
Belki ömrün bir nefestir,
Zor olduğun bilmek gerek!
Öl demeden ölmek gerek…
Edep, hayâ yüzü yakan,
Yalan, riya sözü yakan,
Her andıkça özü yakan,
Kor olduğun bilmek gerek!
Öl demeden ölmek gerek…
Şahan der ki divaneyim,
Dünya fani, bî-gâneyim…
Sanma sakın yegâneyim,
Kul olduğun bilmek gerek!
Öl demeden ölmek gerek…
Kayıt Tarihi : 12.7.2013 14:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!