Ölmek Bize Nasip Şiiri - Nedim Kardaş

Kuşlar uçtu yüreğimden
Bahar aldı yeşilini
Yağmurlar titrek kuruluk
Geceler çaldı ruhumdan hayalini
Yedi iklim dört mevsim geceler büyüdü hep
Ve avucum çocuksu bir başkaldırışta yumruk yumruk
Her duvarda adına yazdığım saçmalıklar
Belki bir şiir olur diye intizamın kör bıçağında.

Dereler kurudu
Güneş sığınacak mezar arayışında
Taşsız sopasız bir kadeş türküsü gibi
İnadına hür
Hep sende,ama hep sende
Yaşamaya meilli küçük kangren umutlar.

Bana toprağından ayak izini ver
Cesedim umut türküsü koksun
Bana yağmurundan bereket ver
Saçlarından aldığım güneşlerden uzak
Bana hayalini ver
Soyut yaşama sebebim olsun
Bana yeni bir hayat ver
Tanrım olmasanda.

Kuytularda karanlık cismim
Portresinde yalnızlığın dipnotudur
Ellerin gariptir
Boğazıma düğümlenmiş ölüm orucunda.
Yaşamak tek sayfasında hayati yasakların
Yaşamak sana uzak olmak kadar Diyarbakır
Yaşamak doksan dokuz yare içinde
Saçlarının içime değişinde ölmek gibi
Yaşamak
Ahirette sana kefil olmaktır.

Günahların boynumdaki ip
Varsın olsun yüreğim
Ölmek bize nasip
Ölmek bize nasip.