Ölmek Şiiri - Celaleddin Çınar

Ölmek;
Ölmek istiyorum, bir dağ başında,
Yalnız yaşayan ağaç misali.
ilkbahar yağmuruyla ıslansın bedenim.
Toprak kokusuna gark olsun.
Çimenler çıksın üzerimden renk renk.
Kırmızı çiçekler büyüsün boy boy.
Düz olsun dağlar, düz olsun yerler,
Rüzgar essin başucumda, otlara vursun.
Benimle gelen ne varsa,
Hepsi burada dursun.
Yattığım yer;
Issız bir ovaya baksın,
Geniş düzlüklere açılsın pencerelerim.
Uçan kuş cıvıltıları, küçük pınarlar!
Sarı çiçekler sallansın rüzgârda.
Başucumda birkaç yosunlu taş olsun,
Bin bir renkli kelebek yorulup ona konsun.
Mezarım kucaklaşsın doğayla… el ele versin.
Geceleyin yanıma dervişler gelsin.
Selam verip hasbihal edelim,
Bilinmez bir yoldan hakka gidelim.
Uzaktan yollar görünsün,
Tozlarında hayat olan.
Dertli türkülerle kervanlar geçsin bir bir.
Kimseler bilmesin beni,
Kimseler duymasın beni,
Başucumda açan mor menekşeden başka.
Bir gün yolunu kaybetmiş bir güzel uğrasın baş ucuma,
Ağlasın…ağlasın…
Feryadından koca dağlar ağlasın.
Başını koysun toprağıma.
Uyusun.
Rüyasında gördüğü masum çocuk büyüsün.
Şimşek çakar gibi,
Üflerse bir gün İsrafil Sur’a…
Boz atlı yiğitler gibi,
kalkıp gideriz mahşere.
haftalar, aylar, yıllar geçer
yar! yârin derdine düşer.
Ham meyva bir gün dalından düşer.
Temizlenir her yer kalmaz bir köşe.
İşte o zaman kavuşuruz
Bizi bekleyen herkese.

Celaleddin ÇINAR
(AŞIK ÇINAR)