Yazamıyordu hiç bir tarih kitabı seni
Aynı dünyanın zıt kutuplarındaydık sanki
Bakamıyordum ama yüzüne
Sanki birşeyler eksikti bende,
Yada fazlası vardı diğer insanların-vicdansızlıklarında-
Savaşıyordum ama herşeye rağmen
Direnç tohumlarını hiç kayıp etmeden,
Vurulmama rağman
Yürüyorum celladın üstüne,
Her akan kan
Her ölen bir beden
Farklı bir bedende kendisini yaratıyordu..
Nasıl duyguydu ölmek
Daha benimsin diyememek,
Gülü koklayamamak,
Havayı soluyamayacak olmak,
Yardan en önemlisi Anadan ayrı kalmak.
Ve en kötüsü ise,daha gerçekleri yazamayacak olmak..
Kayıt Tarihi : 18.8.2011 17:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!