Ölmek Şiiri - Mustafa Biyiklioglu

Tanrım ölmek ne tuhaf
Tüm sevgileri, arkadaşları terk edip gitmek
Ben artık yokum diyemediğin o acı gerçek
Giderken elinden tutamamak, ne tuhaf.
Tanrım ağlamak,
Ağlamak ne tuhaf gidenin ardından
Sorgusuz sualsiz acı çekmek, yoktan yere
Kaygılarım la savaşmak
Ne tuhaf, ağlamaklı gözleri tutamamak
Bir resimde çok şeyi aramak ne garip şey
Resimlerde;
Sen gibi cansız diyememek
Unutmaya çalışmak yaşananları sonra her şeyi
Bir hastanın koma durumu, ayakta durabilmek,
Hayatı elerken elenmek inceden inceye
Yaralanmadan sızlanmak ne tuhaf
Bir kefenin şevkatine sığınmak sıkı sıkya
Yalnız yatmak ne tuhaf
Korkularını yendiğini görememek toprağın koynunda
Karıştıkça tenini toprağın kokusunda sevebilmek
Bunca yaşamdan sonra, ölmeyi bilmek zamanda
Hayat ne garip gerçek...