Ölmek Şiiri - Mehmet Berke Gökdemir

Veda ederken aciz hislerle Şehr-i Keder’e,
Yürekler cayır cayır yanıyor,
İnce bir çığlık sesi kulakları zehirliyor,
Vakit geldi,biliyorum.

Sevdiğim her şeyi son kez görürcesine,
Ya da yıllardır görmemişçesine,
Sımsıkı sarılıyorum ellerimden kayarken,
Bir hayat,vakit geldi biliyorum.

Çamurlu toprakları deşe deşe yaklaşıyor,
Güneşleri de benimle ala ala karartıyor,
Mor siyah bulutları adeta yalvartıyor,
Azrailim,vakit geldi biliyorum.

Bir köşede annem ağlıyor,
Yavrum diyor,son kez görseydim diyor,
Olmuyor ne yapsa olmuyor,
Açılmıyor gözler,vakit geldi biliyorum.

Yağmuru mesela ya da baharı,
Göremeyecek olmanın verdiği eşsiz acı,
Ya da doğacak çocuklarımı,
Sevgilim,vakit geldi biliyorum.

Bir sabaha uyanamamak,
Yataktan kalkmak istemezcesine,
Ya da bir sabaha uyuyamamak,
Gecelerce,vakit geldi biliyorum.

Gidiyorum,
Sırtımda kamburumla,
Birkaç tutam hatıratımla,
Göç eden kırlangıçlar gibi,
Gidiyorum,vakit geldi biliyorum.

Dönülmez geri bir yol,
Uzandığına sonsuzluğa,
Bilmiyorum havalar nasıl oralarda,
Ben üşüyorum,vakit geldi biliyorum.

Cemil Abi,
Yahu gidiyorum diyorum,
Duysana be adam,
Ölüyorum ulan ölüyorum, vakit geldi biliyorum.

Ne zaman ki bir pınar başında durulsa yolum,
Kana kana su içmek istiyorum,
Ya da dağ başında yırtınmak,
Büsbütün dışındayım zamanın,mümkün değil yaşamak,
Biliyorum,vakit geldi gidiyorum.

Her ölüm erken ölümdür diyor ya şair,
Biliyorum,ama ne yapayım ben de gidiyorum,
Dönemem artık,
Sevdiklerim,ben gidiyorum.

Saç,sakal,üstüm başım paramparça,
Gözlerimde ayrılıklarla,
Özür dilerim yalnızlığım,
Ama ben artık ölüyorum.

İşte vakit geldi,
Tanrım yalvarırım sarıl bana,
Yapayalnız geliyorum sana,
Biliyorum,vakit geldi duyuyorum,
Son nefesimi verirken gülümsüyorum,
Tanrım,ölüyorum,
Ben ölüyorum…