Mezarlıklar nasıl oluyor da,
Sanki birer çiçek bahçesi,
Yeşillikler hiç solmuyor da,
Ne ki, bu sebebi Türkçesi?
Yaş gününde çiçek almayan,
Kabre gül demetiyle gidiyor.
Arife günü kabirlere bayram,
Oysa ölmeden eşini dövüyor.
Sağken kıymet nedir bilmeyen,
Ölünce de pişmanlık duyuyor.
Varken kıymet bile vermeyen,
Yokluğunda hasretini çekiyor.
Vicdansız, duygusuzun hali,
Ne varlık, ne de sağlığını bilir.
Bahanesi mahalli, ya da mali,
Ölmeden rezillik başına gelir.
Bu insanoğlunun riyakârlığı,
İkiyüzlülüğün vazgeçilmezliği.
Yetmişli yaşların bu bekârlığı,
Yaşlı insanların inadı, aksiliği…
2025
Uğur Musab Şahin
Kayıt Tarihi : 2.9.2025 09:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!