Ölmeden Önce Ölmek Şiiri - Sıcak Rüzgar

Ölmeden Önce Ölmek

Bu dünya bir han, gelen göçer demez,
Nice sultan vardı, iz yok, ses gelmez.
Bir sırdır toprağa düşen her nefes,
Bizi hakka çağırır, dön de gel, demez.

Geçer zaman, gül solup biter güze,
Her şey fanidir, her şey döner düze.
Sanma ki ölüm uzak düşer yüze,
Her nefes bir eksiltidir öze.

Mezar taşlarında suskun bir nida,
Toprak olmuş nice aşk, nice seda.
Kimi şehit, kimi garip, kimi gureba—
Hepsi aynı kapıya varır, hüdaya.

Bir gül gibi solar tenim bir anda,
Can göç eder, kalır bir iz yamanda.
Dünya bir gölge, sükût arar sonda,
Hakkın nazarıdır varlık olanda.

Zannetme bu beden kalıcı yurtmuş,
Ömür dediğin bir rüya gibiymiş.
Nice yiğit toprak altına girmiş,
Güzellerden geriye bir taş kalmış.

Ne mal, ne mülk, ne taht, ne de taç kalır,
Ne saray, ne şöhret, ne gülistan gül.
Sadece amel ve gönül hoşluğu,
Kalır baki, diğerleri mazi kül olur.

Ey nefis! Aldanma süslü dünyaya,
Altınla örtülmüş nice feryada.
Bir cana kıyılır, çıkar bir manada,
Oysa asıl değer ruhun anıldığı bir duada.

Dünyada gezdim, dolandım avare,
Nice dost gördüm, düştü toprağa pare.
Dilerim Hak nasip eder yarını,
Boş getirmeyiz mahşere çare.

Berzah kapısında sorular ağır,
Tartılır kalpteki sevgi, yürek nar.
Sırat bir kıldan ince, kılıçtan dar,
Yalnız aşk kurtarır, sadece o var.

Her sabah bir başka canı alır ecel,
Kimseye bakmaz yaş mı, ünvan mı, el?
En güzelleri bile alırken sel,
Gerçek sevgiliden gelir bu emel.

Ölüm vuslattır, Hakk’a bir geçittir,
Sakın ha korkma, bu bir çile değildir.
Gerçek ölümsüzlük aşka erendir,
Kalbi Mevla’da olan gül ekendir.

Ölmeden evvel ölenler bilinir,
Nefsi yenmiş, cana can katabilen.
Her geceyi bir tefekkürle silen,
Kulluğun özünü özde görenler.

El bağlayıp her secdeye dururken,
Bir nida gelir kalpten: “Yakındır, erken!”
Sanma uzak, sanma gizli, sanma sen—
Ölüm bir sır değil, her şeyden erken.

Kimi kefenle doğar da fark etmez,
Kimi gülerek ölür, canı gitmez.
Kimi feryatla çıkar bu nefes,
Oysa âşık gülerek sonu bekler.

Dost yüzüyle ölmek ne güzeldir, ah!
Bir damla gözyaşı bile azizdir.
Kul affını ister, Mevlam hoş görür,
Tövbeyle geleni Rabbim geri çevirmez.

Sur üfürülür, yer gök paramparça,
Her şey aslına döner o bir akşama.
Kefen içinde değil, aşk içinde yaşa—
Ölmeden önce öl, Hakk’a ulaş da.

---

Göçmeden önce göçü tanı biraz,
Kendini bil ki bulasın sırla naz.
Kulluğun özüdür ölümle niyaz,
Asıl hayattır ölümle başlar biraz.

Bir ömür geçti sanırsın boşuna,
Oysa her an yazılır defterine.
Mizan kurulunca terazilerle,
Ameller tartılır zerre zerreyle.

Kur’an der: "Küllü nefsin zâikatü’l-mevt",
Yani her nefis tadacak o vakti.
Ne kaçış var, ne de bir yol kurtuluşa,
Her canın kavuştuğu tek son Hakk’tır.

Sakın ola ölümden kaçıp gizlenme,
Asıl yokluk Hakk’tan ayrı düşmektir.
Saklıyken öz, Hakk’a giden her nefes,
Bir vuslat yoludur, sonsuz diriliş.

Ölüm bir yokluk değil, nurdur içten,
Kalbi arınmış kul güler kabirden.
Bir sükûn gelir meleğin sözüyle,
"Ey mutmain nefs, dön Rabbinin katına."

Melek hoş gelir, Azraile selam,
Kul tebessüm eder, “Hazırım ey can.”
Bir damla göz olur, göğe yükselir,
Arş-ı âlâda bir serinlik gelir.

Kabir ne korkudur, ne karanlık yer,
Aşık gönül için nurla bezenir.
Yasin okunursa, toprak bile güler,
Secdede ölenin ruhu serinler.

"Ölmeden evvel ölünüz" der Resûl,
Özünü bilmeden yok olur mevsul.
Dünya aldanıştır, perdedir nazar,
Asıl gerçek, kalpte yanar bir pazar.

Nice yiğit bu yolda canlar verdi,
Hallac-ı Mansur aşkı cana serdi.
"En’el Hak" diyenin dili kesildi,
Ama sır çözüldü, Hak’ta birleşti.

Ferîdüddin Attar’ın güvercini,
Sîmurg’da buldu aradığı ben’i.
Kendinden geçmekmiş en büyük sır,
Fenâfillah’tır kulun gerçek varı.

Gel, sen de bırak nefsin ağını,
Döşeğini hazırlan hak kapısına.
Bir mürşid bul, bir gönül aynası,
Yola revan ol Hak’la seher yası.

Tesbihi eline al, zikre başla,
Her “Allah” deyişte silinsin leke.
Her “La ilahe”de yıkılsın nefsin,
“İllallah” diyerek doğsun gerçek benliğin.

---

Bir göç var ki, yıldızlar bile ağlar,
Melekler saf saf iner, yollar bağlar.
Ölümle dirilen gönüller vardır,
Onlar ki dünyada Hakk’a ulaşırlar.

Gece biter, doğar bir sabah ötesi,
Gönül görür artık ebedî sesi.
Toprakta bekleyen canlar dirilir,
“Yevme yakumün nas” vakti gelir.

Sûr’a üflenir, sarsılır her yan,
Dağlar yürür, gökler yırtılır o an.
Bir nida yükselir Rahmân katından:
"Bugün mülk kimindir?" — "Lillâhil Vâhid".

Kalkar mezarlardan binlerce beden,
Kimi ağlar, kimi gülümser derin.
Secdeyle göçenin alnı nurla parlar,
Kalbine yazılmış Rahmân’ın adı var.

Sırat ince, altında cehennem yelleri,
Fakat aşık geçer aşkın nefesiyle.
Bir salât kurtarır, bir damla gözyaşı,
Rahmet gölgesi düşer kabir taşına.

Cennet kapısında sevdikler bekler,
Analar, babalar, ellerde güller.
O gül bahçesinden geçer her güzel,
Endişeler dertler biter o anda.

Kevser ırmağına eğilir susuzlar,
Orda ne yorgunluk ne elem kalır.
Sevda ile yanmış diller serinler,
"Hoş geldin ey Ademoğlu" der Melekler.

Rıza kapısında Hz. Muhammed,
Tebessüm eder, nur gibi bir saadet.
Ümmeti için açmış ellerini,
Secdede bekliyor af dilenişi.

Göz gözü aramaz, herkes mahşerde,
Fakat bir kul çıkar sevdayla yerde:
“Ben aşk için ağladım gece gündüz
Benim Rabbim affeder, o Kerîm’dir.”

Ve affolunur nice günahkârlar,
Çünkü rahmet geniş, umut hep var.
Bu vuslat öyle bir vuslattır ki,
Ayrılık bitmiştir, kavuşmadır şimdi.

---

Kul Ömer der ki:
Gönlüm teselli bulur bu inançla,
Her gece secde, her nefes niyazla.
Vuslat uzakta değil ey can yoldaşı,
Yeter ki yüreğin dönsün Mevlâ’ya.

---

Ey Rahmân olan Rabbim, ey Gafûr!
Bizleri ölmeden evvel dirilt,
Aşkına giden yolda bizi erit,
Ölümden korkan değil, özleyen eyle.

Kabirlerimizi nurla doldur,
Amelimizi hayırla yücelt,
Sonsuz rahmetinle affet bizleri,
Yüzümüzü ak eyle mahşer günü.

Cennette Habibinle buluştur bizleri,
Kevser'den kana kana içir bizleri.
Neşeyle diyelim o sonsuz anda:
"Elhamdülillah, ölüm vuslattı aslında!"

Âmin.

Dying Before Dying

This world is an inn, the incoming nomad does not say,
There were many sultans, there is no sign, there is no sound.
Every breath that falls to the ground is a secret,
He calls us to the truth, he does not say, come back and come back.

When time passes, the rose fades and ends, beautiful,
Everything is mortal, everything turns straight.
Don't think that death falls away on the face,
Every breath is a decrease in essence.

A silent cry on the tombstones,
How much love has become earth, how much soda.
Some are martyrs, some are strange, some are gureba—
They all arrive at the same door, hudaya.

My skin is fading like a rose in an instant,
Life migrates, a trace remains on the patch.
The world is a shadow, it is looking for peace at the end,
The evil eye of truth is in the being.

Don't think this body is a permanent dormitory,
What you call life is like a dream.
How many valiant people have gone under the ground,
There is one stone left of the beauties.

There will be no property, no property, no throne, no crown left,
What a palace, what a fame, what a rose rose.
Only deeds and pleasantness of heart,
It remains, the others will become ashes of the past.

O exquisite! Don't be fooled by the fancy world,
How many cries covered with gold.
A life is slaughtered, it comes out in a sense,
But the real value is in a prayer in which the soul is remembered.

I've traveled the world, I've wandered idly,
I have seen many friends who have fallen to the ground pare.
I hope the Truth will grant tomorrow,
We do not bring a cure for armageddon empty.

Questions are heavy at the Barzah gate,
The love in the heart is weighed, the heart is pomegranate.
Sirat is thin than a hair, narrow than a sword,
Love alone saves, there is only that.

Every morning takes another life, death,
He doesn't care about anyone, age, title, hand?
Flood even when buying the most beautiful,
This ambition comes from a true lover.

Death is a revelation, it is a passage to the Truth,
Don't be afraid, this is not an ordeal.
True immortality is attainable by love,
It is the rose seed whose heart is in Mawla.

The deceased are known before they die,
Self-defeated, able to add life to life.
Wipe every night with a contemplation,
Those who see the essence of servitude in the essence.

When he ties his hands and prostrates himself every time,
A cry comes from the heart: “It is near, it is early!”
Don't think it's far away, don't think it's hidden, don't think you—
Death is not a secret, it's sooner than anything.

It doesn't matter who is born with a shroud,
Some people die laughing, they don't go away.
Who comes out with a scream this breath,
Whereas the lover waits for the end by laughing.

How wonderful it is to die with a friendly face, oh!
Even a drop of tears is a saint.
The servant asks for his forgiveness, my Maulam tolerates,
My Lord does not reject those who come in repentance.

The trumpet will be blown, the earth will be shattered, the sky will be shattered,
Everything turns into the truth that one evening.
Live not in a shroud, but in love—
Die before you die, and reach the Truth.

---

Know a little about migration before emigration,
Know yourself so that you can find the secret, naz.
The essence of servitude is prayer with death,
The real life begins a little with death.

You think a lifetime has passed in vain,
But it is written in your notebook at any moment.
With the scales when the balance is established,
Deeds are weighed with a jot.

The Qur'an says: "Your soul in ashes is zaikatu'l-mawt",
So it's time for every yummy to taste it.
There is no escape, no way to salvation,
The only end that every soul can attain is the Right.

Do not run away from death and hide,
The real absence is falling apart from the Truth.
While hidden, self, every breath that goes to the Truth,
It is a path of revelation, eternal resurrection.

Death is not an absence, it is a light from within,
The servant whose heart is purified laughs from the grave.
A calm comes with the word of an angel,
"O happy soul, return to your Lord."

Welcome to the angel, greetings to the Reaper,
The servant smiles, “I am ready, O soul.”
A drop becomes an eye, it rises to the sky,
A coolness comes to the throne.

The grave is not a fear, nor a dark place,
Love is adorned with light for the heart.
If Yasin is read, even the earth laughs,
May the soul of the deceased cool down in prostration.

The Messenger says, "Die before you die.",
He disappears without knowing his essence, maesul.
The world is a delusion, the evil eye is a veil,
The truth is, it's a Sunday that burns in the heart.

How many valiant people have given their lives on this path,
Hallac-ı Mansur laid love to life.
The tongue of the one who said "En'el Haq" was cut out,
But the secret was solved, united in the Truth.

Feriduddin Attar's dove,
He found the ben he was looking for in Simurg.
Passing out is the biggest secret,
Allah is the servant of the truth.

Come, let go of your soul's network too,
Prepare your bed for the door of truth.
Find a murshid, a mirror of the heart,
Be on your way, dawn mourning with the Truth.

Take the rosary in your hand, start chanting,
Let the stain be erased with every word “Allah”.
May your soul be destroyed in every "La ilaha",
May your true self be born by saying "Illallah".

---

There is a migration that even the stars cry,
Angels descend in ranks, connecting the paths.
There are hearts that are resurrected by death,
Those who reach the Truth in the world.

The night ends, the morning dawns beyond,
The heart sees the eternal voice now.
The souls waiting in the earth are resurrected,
It's time for ”yevme yakumun nas".

The trumpet will be blown, every side will be shaken,
The mountains move, the heavens tear at that moment.
A cry rises from the Merciful floor:
"Who owns the property today?" — "Lillahil Wahid".

Thousands of bodies rise from graves,
Some cry, some smile deeply.
The forehead of the migrant with prostration shines with light,
There is the name of the Merciful written on your heart.

Sirat ince, under the winds of hell,
But love passes with the breath of love.
A salad saves, a drop of tears,
The shadow of mercy falls on the grave stone.

Loved ones are waiting at the gate of heaven,
Mothers, fathers, roses in the hands.
She passes through the rose garden every beautiful,
Worries, troubles end at that moment.

They lean into the river Kevser thirsty,
There will be no fatigue or pain left there.
Cool burnt tongues with love,
"Welcome, O Son of Adam," the Angels say.

Hazrat at the door of consent. Mohammad,
He smiles, a bliss like light.
He opened his hands for his Ummah,
He is waiting in prostration, begging for forgiveness.

Eye does not look for eye, everyone is in armageddon,
But a servant comes out with love on the ground:
“I cried for love day and night
My Lord is forgiving, He is Generous.”

And how many sinners will be forgiven,
Because mercy is wide, there is always hope.
This vuslat is such a vuslat that,
The separation is over, the reunion is now over.

---
Kul Omar says:
My heart finds comfort with this faith,
Prostrate every night, with every breath of supplication.
Vuslat is not far away, O dear comrade,
As long as your heart returns to Mawla.

---

O my Lord, the Merciful, the Forgiver!
Resurrect us before we die,
Melt us on the way to your love,
Not the one who is afraid of death, but the one who misses it.

Fill our graves with light,
Glorify our deeds with good,
Forgive us with your eternal mercy,
Make our faces white on Judgment day.

Meet us with your Habib in heaven,
Give us a blood-to-blood drink from Kevser.
Let's say cheerfully in that eternal moment:
"Alhamdulillah, death actually caused him to appear!"

Amen.

Sıcak Rüzgar
Kayıt Tarihi : 17.7.2025 15:26:00