ölmeden önce
kağıtlar önüme çıplak vücutlarını sermiş; halleşiyorduk
kalemim aciz, söylediklerimi yetiştirmeye çalışıyordu
bir tek güneş her gün uğruyordu sarılıp helalleşiyorduk
lakin o insanlar ''ölümlü'' deyip dört bir yana kaçışıyordu
öldükten sonra
her nasılsa birkaç avcı bulmuşlar izimi
ve tutup hayallerimi bir dağın başına yığmışlar
yedi gök semadan yedi kat zemine anca sığdırmışlar
insanlar yetmiş iki milletten gelip gidip kapışıyordu
Kayıt Tarihi : 16.11.2003 22:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!