Ölmeden Ölürsün Şiiri - Ozan Efe

salkımlar açan bahçede
bir gönül kuşu tanıdı ikinci baharında
gece gündüz ürperen seslerle öterdi
belli ki iklime alışkın değil
nerden geldiği belirsiz
boyu posu kaşı gözü yerinde
giyimli parlak sesi vahşi

alkımlanan gökyüzünde
sesi yayıldıkça
özlemi çoğaldı
gözleri morarmış
yüzü tutuşmuş gönül kuşunun
dereleri sessiz ağaçları solgun
gülleri sarı gurbet elinin

sanalın karşısında
fırtınalar esiyor
derdinle bugün
darmadağın
yüreğinde güneş
sevgi erek
neşe ne varsa

sanalın karşısında
dudaklarında
özlem dökülen
küle dönmüş yüzünde
birer damla kıvılcım
bir gün sana ağlar bu gözler
boşuna değil bunu bil

ölmeden ölürsün

170209 denizli