Kara toprak kucak açmış bekler ya
Ölmeden ölümü öldürmekte var…
Dünlerin üstüne günü ekler ya
Bugünden yarını gördürmekte var.
Yere, göğe dudak büker, sır deren
Hiçler değilmidir, vardan hiç deren
Melami nezdinde, zaman bir ceren
Kibrin köpeğini güldürmekte var.
Kamış mı neyzen mi gönüle kafes
Aşık mı, maşuk mu ömüre heves
Aslı’lık Kerem’in külüne nefes
Enel Hak’la nevrin döndürmekte var.
Eller, ayaklara kem zincir vurur
Belası yaklaşmış, zalim kudurur
Hadsizin tövbeden nasibi kurur
Seyretme çilesin sündürmekte var.
Yılgın Yağmur eyler kalemiyle naz
Has kul hazzı, derviş âlemiyle haz
Ya sus, ya da arif kelamıyla yaz
Halkta, hak mumunu, söndürmekte var.
Ey meczup sakın ha aşma haddini
Kendini, şeytani gömdürmekte var.
Aşiyansız, 08.08.19 – 13.29 Y.Y.
Nebi ÜnlerKayıt Tarihi : 8.8.2019 13:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Paraşütcü Yavuz 28 Haziran · Kara toprak kucak açmış bekliyor Sinesine almasına ne kaldı ? Tıklattığın kalbim artık tekliyor Gam yükünün dolmasına ne kaldı? Biteli çok oldu yolun yarısı Sen oldun canımın son uyarısı Göz kırpıyor sessizlerin korusu Gül benzimin solmasına ne kaldı Teşrifini hiç kimseler görmeden Yapacak infazı, kalem kırmadan Çalacak kapımı haber vermeden Azrail’in gelmesine ne kaldı Sayılı günlerim bitti bitecek Ecelin saati çattı çatacak Canım tepetakla gitti gidecek Parasutcu’nin ölmesine ne kaldı NOT: şiiri okuyunca dökülüverdi kağıda....
TÜM YORUMLAR (1)