Ölmeden Ölsün Diye... Şiiri - Mehmet Şahan

İki şeyi asla unutma:
ALLAHI ve ÖLÜMÜ
İki şeyi de asla hatırlama:
Yaptığın İYİLİĞİ ve gördüğün KÖTÜLÜĞÜ

Çatlarsa çatlasın, bırak dili; hızlı çarpsın kanatlar,
Özgürce dolaşsın ufuklarda; dil, o zaman rahatlar…

Dil deyip de geçme, değil mi ki; kulu esir eden dil,
Ummanları önüne sererek; yaygı, hasır eden dil…

Özgürlüğün sınırını sen çiz; uymuyorsa lal olsun,
Öyle oğul versin ki kelamın; sirke değil bal olsun…

Dikkat et, kendini bir şey sanıp; her yöne kıvrılmasın,
Bütün özgürlüğünü kaybedip; rüzgârda savrulmasın…

Ağzında saklanan hazinenin; ihtişamın bir bilsen,
Tanımazdın O’ndan başkasını; eğer nankör değilsen…

Eser yoksa edebinden, arından; dünyayı dolaştırır,
Vazgeçmişse nefsin karından; Maksuda ulaştırır…

Hükmetmesini bilirsen eğer; köledir sana hazır,
Hüküm eline geçmeye görsün; kendi kuyunu kazır…

Boşuna uğraşma dönüşü yok; basınca yaygarayı,
Bin bir merhem sürsen de onarmaz; o, açınca yarayı…

Kendinden bilirse mahareti; resmeder kibirini,
Önceden bellidir akıbeti; zem kaplar zikirini…

Mahirinin elinde farkı yok; keskin kılıçtan, oktan
Öyle bir mucize ki, lütuftur; sana, Yaradan Hak’tan…

Öyle dolaştır ki yüreklerde; harından sönsün diye,
Mahzun gönülleri fethedip, Hak için dönsün diye…

Ne söylersin Şahan’ım? Uğraşma; onmadan, onsun diye,
Her kelamı ok olsun nefsime; ölmeden ölsün diye…