Sizlerde gözlemliyorsunuzdur ,maalesef ki bizim insanımızda özellikle belirli bir yaştan sonra 50-60 yaş sonrası bir hayatını bitirmişlik var .oysa yaş sadece sayılardan ibarettir ruhunuzu diri tutmak gerek degilmi,bedeniyle değil insan ruhuyla var olmamalı mı? Tam tersi aslında 50 60 yaş sonrasında kendi için daha fazla vakit harcama şansı olmuyormu .neden hayatımızı sadece çocuklarımıza endeksli yaşıyoruz ve hepsi evlendiyse evden ayrıldıysa boşluğa düşüyoruz ,birçok kişi artık sadece ahirete yaşama çabasında tabiki yaşanmali ibadetini yapmalı kuranını okumalı fakat ölmeden ölmek niye ,dünyadan kopmak niye ,
Her yaşta hayat yaşamaya değer güzel ve özeldir ..
Neden çiftler sevgisini dahi ölüme teslim ediyor ölmeden, birlikte yatmıyorlar sevgi sözleri güzel anıları konuşup gülmek yerine sürekli birbirlerinden uzaklaşıp gün doldurma ve kavga şikayet çabasında oluyorlar ..
Sanırım en büyük eksiklik insanımızın hayatında hobileri yok ,birlikte kitab okuyan yahut bir enstrüman çalan şiir şarkı okuyan kaç yaşlımiz var, kaç kişi eşinin elini tutup gözlerine bakarak nağmeler söylüyor nesi ayıp nesi günah ..
Dinimiz sev derken sevgi derken muhabbet derken neden bunu utanılacak birşey gibi sakınıp sakınanlar var ..
Evlilik bir ibadettir ..
Yaşın kaç olursa olsun sevmek en kolay ve yaşamı güzelleştiren bir ibadettir..
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta