Ölmeden az önce Şiiri - Mehmetcemre Çetin

uzun sürmez merak etme
çekilir yüzeysel kalabalıkların
göstermelik törenler biter bir bir
sonunda bu kocaman evde
bir başına kalırsın
bir başına ve
anılarınla
gözyaşlarınla
korkularınla
ve henüz hissedemediğin
sırası gelmemiş acılarınla

oldu bak
bir bıçak gibi doğradı etlerimi dilin
kötü duaların çöreklendi işte üstüme
artık dönmeyen bir pervaneyim
yanmayan bir ışık
söylenmeyen bir şarkıyım.
akşamları kapımı açmayacaksın artık
yüzüme hüzün sürmeyecek gözlerin
gene mi sen diyen bakışlarında acımayacak
kalbim...
gidecek yeri olmayan bendim
gittim...

ben seni sevdim
ilk günden son ana kadar hep sevdim
hiç ara vermeden yorulmadan
bıkmadan usanmadan
keşke demeden
şikayetsiz yorumsuz
renksiz kokusuz
birşey beklemeden
vazgeçerek herşeyden
ölmeden az önce bile
sadece ve sadece
ben seni sevdim

neyim varsa verdim sana
son demlerini yeni yetmeliğimin
ilk gençliğimi yeşermişliğimi
ümitlermi
sevgilerimi beklentilerimi
düşlerimi hayallerimi
otuzbeş yaşımı
kırkımda akıllanışımı
çocuklarımı
evimi barkımı
erkekliğimi adamlığımı
onurum gururum yoksulluğumu
hayatımı
yetmese de beğenmesen de
var olan neyim varsa herşeyimi
ve en kötüsü de
hiçbirşeyimi bile

şimdi manasız bunlar
konuşmanın da söylemenin de pul kadar değeri yok
hem biliyormusun
ölüm korkulacak birşey değilmiş
sensizlikmiş bana zor geleni
bir de yetişmedi nefesim
söyleyemedim
sana bütün hakkımı helal ettim...