Ölmeden Şiiri - Nadir Civan

Ruhumu gördüğünüz zaman göklerde
Çıkartın kefenimi, gömün bizi birlikte.
Ben ölmeden kefenimi gömdüm.
Bari şu kara toprakların
Yabancısı olmayalım ikimizde.

Dört kollunun bir tarafı çökmüş.
Meğer ne az sevenimiz varmış.
Şu dünyada ne kadar yalanmış.
Giydin mi? kefeni, girdin mi? toprağa,
İşte o zaman görürsün
Hangisinin yüzü kara.
Ben ölmeden kefenimi gömdüm.

Dokuz tahtanın altında,
Kalırsın toprakla baş başa.
Cemaat gittiği an,
sıra geliyor son duaya.
İmam okur okumaz
Vuruyorum kafamı tahtaya.

Ruhum arşa ulaşırken
Naaşım sanki
Yerin yedi kat altında.
Ben ölmeden kefenimi gömdüm.