Ölme Gülüm Şiiri - Kazım Gök

Sensiz gönlümün içine diktim seni gülüm
Su istedin ağladım soldun açmadın gülüm
Ben sana bir kere bile diyemedim gülüm
Açma gonca kalsan da razıyım ölme gülüm

Şiiri sensiz yazarım kalem elimde gülüm
Nakarat olmaz her mısrada varsın gülüm
Şiirimde kal oradan da çekip gitme gülüm
Sen gitsen de ben şiire yazarım ölme gülüm

Anılarda dur hatıralarda kal gitme gülüm
Hayalime takıl rüyama gir çıkma gülüm
Gökyüzüne baktığımda yıldızda ol gülüm
Toprağa baktığımda içine girme ölme gülüm

Eskiden ben seni sevdim azda olsa de gülüm
Kalbinde bir zerrede olsa bana yer ver gülüm
Bedeli bin kat sevmekse sana öderim gülüm
Beni sevmenin tadına varmadan ölme gülüm

İçimdeki yangın sönmedi duman oldu gülüm
Sana onunla haber saldım göremedin gülüm
Mektupları kör kuyuya attım okumadın gülüm
Seninle yan yana iki çift laf etmeden ölme gülüm

Yılda bir olmazsa on yılda bir gel gülüm
Ela gözlerin kapanmadan göreyim gülüm
Sen yaşasan bile belki ben ölürüm gülüm
Gözlerine bakıp gülüm demeden ölme gülüm

Hasret kaldım sana çok özledim seni gülüm
Kıskanma hasretinle aramıza girme gülüm
Senin yokluğunda onu da çok sevdim gülüm
Sen gelince hasretini alıp giderek ölme gülüm

Deli olmazsam aklımda kal hiç çıkma gülüm
Damarıma gir kanımla dost arkadaş ol gülüm
Kalbim senin için çarpsın akciğerim ol gülüm
Bende kal içimde kal nefes al ver ölme gülüm