Ölme Diye Kaçtım Şiiri - Gül Şenel

Yağmurundan besleniyorum.
Oysa sen başkasının yüzü suyu hürmetine yağıyordun.
Ben kendi sevdamın yüzü suyu hürmetine içiyordum
Yağmurunu.
İzini sürüyordum bulutlarının.
Yağdığın diyara gidiyordum bir soluk.
Bir soluk benle ben.
Ağlamam,dizilmiş boğazıma nefes nefes koşmaktan.
Ağlayamıyorum sevdama,
Gülemiyorum da.
Yorgunluktan.
Bir yudum bir yudum daha
Derken erken doldu sanki miyadım.
Kaçak kanallar açtım da ölme diye kaçtım.
Sen yaşa diye biriktirdiğim yağmurlarımda
Sen ısın diye ısıttığım şemsimde boğuldun ya…
Kaçtığım kanallardan kan alanlara kanıp
Dönmedim ya ben kaynağıma…
Bırak hak edenlerin olsun
Aşk toprağındaki dallar yemişler,
Allar,yeşiller…
Heba olup gitsin,
Sevdasına tutunamayan kökler…
03.06.2012/ıstanbul