Ölme Çocuk Şiiri - Osman Beyoğlu

En garip yaratığız bu dünyada.
Acımasızca yok eden,
Bomba olup felç eden,
Yılan olup zehir zerk eden,
.
Tabiat ne garip ve güzel oysa.
Binbir renk ile donatılan,
Muhteşem bir denge ile yaşanılan,
Ahenk ve uyum barındıran. .
.
Bi de hayvan diye aşağılamamız yok mu
En garibi de bu.
Hayvan da biziz...
Canavar da...
...
Vahşi de...
Yok edici de...
Bitmek tükenmek bilmeyen bir hırs,
Aklın alamayacağı bir davranış.
Olanlara sıkıysa gel de sabret.
Acilen koplamalı, beklenen kıyamet ...
.
Yoksa zaten yok olacağız,
Bombalananları izlemek ne kadar doğal oldu.
Hayvan sürülerinin petrol aşkı, insanları kana boğdu.
Beyaz ırk, saf ve temiz suratın,
Emin ol çamurdan da kara oldu. .
.

Bizler bu sınavı kaybettik,
Kabul edin, sessiz kalarak onay verdik.
Aşağılık düzene ses etmedik.
Ölen her çocuğun vebalini yüklendik. .
.
Hadi şimdi herşeyi unutun.
Hiç bir şey olmamış gibi sahte suratları yüzünüze tutun.
Kaldırımdaki dilenciye 5 kuruş atıp arkanıza kurulun.
Cennetten parsel parsel mutluluk hayali kurun.
.
Ben bittim...
Kelamım bitti...
Ağır darbeler yemiş bedenim bitti ...
Çağır beni Rabbim,  zalimlerin döktüğü kan canıma tak etti...