Ölme Şiiri - Yağız Gönüler

Anne neymiş bu yaşamak dedikleri nasılmış nereye geldim ben
Uyandır beni kaldır yerimden yeniden doğur
Ne yana dönsem sönüyor içimdeki yaşamak aramızda kalsın
Anne yoruldum ama korkma düşmem
Sen de düşme

Anne üzerimden geçen şu hayatın saklı bahçesi nerededir söyle
Göster bana işaret et gideyim arınıp da geleyim
Kıymetini bilemedim ne kendimin ne senin ne de ülkemin
Anne tükendim ama korkma bitmem
Sen de bitme

Anne ben tek çocuğum ama olsun yalnızlık Allah’a mahsustur
Sen bana damar oldun kalp oldun ömür oldun
Dinlediğim en güzel şarkılarda gazeldin kasideydin ilahiydin
Anne bölündüm ama korkma yıkılmam
Sen de yıkılma

Anne bir bilsen babalık çok güzel aynı ben gibi bir oğlum var
Adı Ömer dedem gibi sonra Asaf soyadı Gönüler
O da sinirli huysuz aksi ama ağzı güzel dili güzel yüzü güzel
Anne duruldum ama korkma durmam
Sen de durma

Anne bir sabah uyandığımda olmazsan bil ki halıları süpürüyorum
Çöpleri atıyorum fayansları siliyorum her yer temiz
Güzel kokuyor banyo evi de havalandırıyorum oksijen çok sensiz
Anne uyudum ama korkma ölmem
Sen de ölme