Olmazmıydı...? Şiiri - Soner Atik

Gitme sevgilim,
Gidip de böylece bırakma,
Beni sensiz,
Çaresiz yollara vurma.
Ağlamasın ardından yüreğim,
Ne olur bırak;
Canım canımda kalsın.
Bilmez misin?
Tütmez ocağım,
Tutmaz ellerim,
Ben sensiz neylerim?
Sen yalnız kendini almazsın ki benden,
Bana ait ne varsa;
Beraberinde götürürsün giderken.
İşte bir başıma koydun beni buralarda,
Sensiz güneşlerle,
Aşksız yıldızlarla baş başa.
Bakarımda göremem,
Ne dünümü ne yarınımı.
Bilmez misin?
Bakışlarım sende kaldı.
Nasılda sevmiştim seni,
Candın kandın bedenimde.
Aşkınla çizmiştim kaderimi.
Serilmiştim yollarına,
Ezilmiştim adımlarında toprak gibi.
Zerresi yoktu gururumun,
Ama hiçbiri;
Geri döndürmedi seni.
Yüreğimi alıp da gittin.
Çok sular aktı,
Geçip gittiğin o dereden,
Yinede ilk akan hiç unutulmadı.
Dindirmedi acımı çaldığım yürekler.
Çok sevdalar gördüm ama,
Senin gibisini değil.
Neydi seni benden çalan?
Sevgiden yüce olan neydi?
Düşüncem sığmaz aklıma,
Sorularım cevap bekler,
Şarkılarım hep seni söyler.
Özler gözlerim,
Bir hayaline bir yollarına bakar.
Titrer durur ellerim,
Üşürüm sensizliğin ayazında.
Yetti bu kadarı!
Can kalmadı bende.
Hangi yürekle yaşarım hayatı?
Ardında kalan yüreğim,
Seninle yaşayacağını yaşadı.
Sevdi hiç hesapsız,
Her şeyin üstündeydi.
Yalan değil mutlu oldu,
Hem de dünyaları vermişler gibi.
Böylesine gitmeseydin olmaz mıydı?
Yakıp da geçmeseydin hayatımı,
Sevdiğin gibi kalsaydın
Olmaz mıydı…?
Çamura batmasaydı yüreğim,
Sensiz geçen her günün ardından,
Sen diye ağlamasaydı gözlerim.
Sevip de öldürmeseydin,
Alnım hep açık,
Olduğu gibi dik kalsaydı.
Gururumu çiğneyip de geçmeseydin,
Bıraktığın derdini çekmeseydim,
Olmaz mıydı…?