Olmazlara Dua

Hep olmazlara demir attım,
olmayacak dualara amin demek gibi bir şeydi benimkisi.
Olmazların merakı işte,
hepimizde vardırda,
belli etmeyiz aslında.
Bizi sevene gitmeyiz,
olmazın kapısında bekler dururuz hep.
Acaba pencereye çıkarda, görebilirmiyiz diye.
Kısacası kavuşamadıgımızın delisi olur, çıkarız.

Kolay olana bakmayız.
Elimizin altında oldugu için, ulaşamadıklarımız cezbeder hep bizi.
Ah o sahip olamadıklarımız var ya.
Onlara öyle baglanırız ki,
geçen zamanın farkına bile varamayız o yüzden.

Çok zor seni uzaktan sevmek.
Olsun, sonuçta en azından evli çocuklu ve mutlusun.
Sen, bensiz büyütüyorsun çocuklarını.
Ben ise; sensiz damla damla yitiriyorum sana kavuşmanın umudunu.

Sen benim için kırk yılda bir denk gelecek şansım idin.
Ne ben sana kendimi anlatabildim,
Nede senin kırılan kalbin, bana ikinci şansı verdi.
Sanırım ikimizde kolay olanı yapamadık.

Dediler ki; ya sevdigine kavuşman imkansızsa!
Gülerek dedim ki;
kavuşman şart degilki!
Şart olan, kalbini ve ruhunu, onun işgal etmesidir.
Sen yoksundur, sadece o vardır.

Dedi ki "kavuşsan daha mutlu olmazmıydın".
Yine gülerek dedim ki "sen hiç aşık olmadın galiba".
İçinde onun hayaliyle yaşattıgın yarım kalmışlıklarının onsuzlukla ne kadar zor oldugunu bilemezsin.

Gün geçtikçe ögreniyorum zamanın ne kadar hızlı akıp geçtigini.
Keşkelerle, belkilerle, bir umutla beklerken, geçen her anın degerli oldugunun farkına varamadım.
Hep onu istedim ama onu asla elde edemeyecegimi ögrendim.

Gözlerimi kapatıp uykuya dalınca, hayal kurmayı ögrendim.
Uyanıp gözlerimi açınca, bana bir adım yakın olsada, çok uzaklarda oldugunu ögrendim.
Yalnızlıgın kıymetini ögrendim.
Yalnız olmanın asla bir yoksunluk olmadıgını,
yanında olmasını istediginin, ona çok ihtiyacın olsada yanında olamayacagını ögrendim.

Gerçek hayatın hiç bir zaman adil olmayacagını.
Acı çekmeyi ve çektigin kalp acısına yenik düşmemeyi ögrendim.
Sen geçmişe takılı kalıp yargıladıkça,
Ben nefes aldıgım her saniye hep bir umudun olacagını ögrendim.

Biliyor musun? şiir gibi sevdim.
her satırında sana özlem oldugu,
Her mısrasında kokladım içime çektim.
Her dizesinde sanki senin göğsüne yaslanıp uyudum.
Her esinde nefes aldıgım
Ve her duraklamasında nefesimin onun yanında kesilsin dediğim.

Şiir gibi sevdim seni kadın.
Ama bir tek sen sevmedin beni.

Ölümlü dünya! herkes bir gün ölecek nasılsa.
Biliyor musun? vasiyetimi yazdım. öldügümde ilk sana ulaşacaklar.
Sana söyleyemedigim, sayfa sayfa okunmamış yazılarım var.
O yazılar kitap olacak.
Adı; bir hayaletin günlügü.

Biliyorum, sana yazdıklarımı, gözlerin yaşlı okuyacaksın.
Okudukça sana kırgın oldugumu anlayacaksın.
Ve ben bu dünyadan seni sevmenin huzuru ile ayrılacagım.
Sen,
Sen ise, bana yaptıklarına, kahrolacaksın
BÜLENT CEYLAN