Bu ne menem sevda ki; bela olmuş başına?
İnsan böyle bir aşkı; hiç kalbine koyar mı?
Madem daha şimdiden, zakkum katmış aşına;
Akl-ı selim bir kula; bu muhabbet uyar mı?
Varsa aşka merakın? Meşrusuna duy ilgi!
Gayr-i meşru sevmekler; berbat eder atini!
Bu hususta lazımsa, şayet sana bir bilgi?
Bakıp kitap sünnete; gör doğrunun netini!
Hem o gönül kimin ki; çekiyorsun sen peşkeş?
Sahibine sormadan, yapılamaz şu eylem!
Bir yoldaşa muhtaçsan? bul kendine normal eş!
Yakışmıyor ağzına, günah kokan bu söylem!
İtminan-ı kalb için; salik olma bu yola!
Bu yollarda yorulan; hiç olmamış mutmain!
Meşru yolu dene ki; akıbetin hayrola!
Zira fıtrat yanılmaz, olmaz asla mut hain!
Çağdaşlara(!) özenip; uyma sakın modaya!
Çünkü İslam şu yolu; gayr-i meşru addetmiş!
Şayet şaşıp yanılıp, uydun ise bida’ya?
De ki; “nefs-i emmare’m; bu konuda halt etmiş!
O kalp sana gaf için, verilmemiş ey kişi!
Niye vermiş yaratan? Bak ayete görürsün!
İhaneti yeğleyen, nasıl olur er kişi?
Gerçekten de er isen; onu yakmaz korursun!
Kalp Samed’e aynadır, mekan kılma gayriye!
Her tür arzi sevdalar; olur ona su-i kast!
Hakken onun sahibi; de illa da gayr niye?
Böyle memnu tavır’ın, neresinde hüsn-ü kast?
Mani ise rızaya? Olmaz olsun o sevda!
Birkaç günlük haz için, yakılır mı istikbal?
Gururuna yenilip, direnme ki şu savda;
Hesap günü gelende; senin olsun istiklal!
Merve Demircan
27.12.2012-İzmir
Kayıt Tarihi : 27.12.2012 16:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)