Resulün yanında dört sadık insan,
Ali, Osman, Ömer, Ebubekir var.
Allah’ın keremi, ne büyük ihsan,
Burada beşere vasfı kebir var.
Ebubekir gibi sadakat nerde?
Şimdiki adalet hangi Ömer’de?
Hani Osman gibi hayâlı perde?
Ali’de ki ilmin, aslı nedir? Var.
Kimler Muhammedi, ümmet olduysa,
Kalplerine, onun, nuru dolduysa,
Allah’ı bulanı, o da bulduysa,
Kesret cem’e döner, Tevhitle Bir var.
Onların zikir’i, Fikirle daim,
Şahitli görünür, Rahman ve Rahim,
Namazı, orucu Allah’la kaim, daim,
Rıza lokmasını yeme yedir var.
Erenlerin ceddi dursuz duraksız
Onlardır Mevla’ya yakın, ıraksız,
Can gözü görene, harfsiz varaksız,
Suretten arınmış, Tek-Bir ecir var.
Nefsin başınadır, asıl kıyamet,
Ölmeden ölene, gerçek selamet,
İdraki erene, sonsuz alamet,
Her lahza binlerce, haşir neşir var.
Öteyi beriden, sanmam geridir,
Şu fani dünya da, mahşer yeridir,
Beden mezarında, hesap seridir,
Yaralıya her an, münkir, nekir var
14.04.2012…Mustafa Yaralı
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 15.4.2012 00:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!