Olmaz mı? Şiiri - Atila Günal

Gözümün kenarından
Favorime süzülen damlayla
Kapanırken gözlerim
Göğün mavisi takıldı günbatımında
Ulu maviliğin
Sarıya, kırmızıya
Dönüşürken
Parlaklığı silindi önce
Mavi kirlendi
Grileşti, Karardı.

Yanağımdaki yaş
Orada kuruyuverdi

Çığlıklar, ağıtlar geldi ardından
Duyuyorum
Ama göremiyorum
Açılmıyor ki göz kapaklarım
Sanki tonlarca yük bindirilmiş üstüne

Üşüyorum,
Yetmiyor bu incecik, bembeyaz çarşaf anne
Hani senin özenle yaptığın
Yün yorganların var ya
Örtsene üstüme

Duyuyorum seni aşkım
Gel, tutsana elimi
Üşüyorum, sarsana beni
Gözlerimi açamıyorum
Sesimi çıkaramıyorum,
Ama sen anlarsın yine üşüdüğümü

Hani, hatırlıyor musun?
Yatağımızda gülüşerek çekiştirirdik
Tekmeler atardık içinden birbirimize
Ayıcıklı battaniyemizin...
Onu getirsene yine.
Neden bu beyaz şeyi örttün ki üstüme
Bir de kıpırdayabilsem

Sahi!
Neden bağladınız ağzımı
Bak bir şey diyeceğim
Çözün şunu ama ya!

Sesler...
Kesilmeye başladı
Ne kadar da karanlık oldu
Göz kapaklarımdan sızan
Işıkçıklar da gitti şimdi
Lambayı yakın biriniz
Neden tüm renkler gitti
Neden sustunuz hep birden
Neden üşümüyorum artık

Uyku olsa bu
Rüya görsem yine az sonra

Olmaz mı?
Neden ki? ...
2003-06-04