Olmaz ki Şiiri - Binali Özdemir

Ayni kökten hep aynı ot biter,
Kökü başka, dalı başka olmaz ki.
Haramzade kendini böyle ister,
Kendi başka, aklı başka olmaz ki.

Aslından ayrılsan çöker hislerin,
Haramiysen, çatlak çıkar seslerin,
İnsanlık biter, kin kibir beslenir,
Zikir başka, aslı başka olmaz ki.

Kabuğunu beğenmemiş kestane,
Katır, “Dayım attır” demiş mestane,
Karga bülbülüm der, sesim bahane,
Bülbül başka, sesi başka olmaz ki.

Katran kaynamayla olmaz şeker,
Tahta boyanmayla olamaz mermer,
Bir gün maskeler düşer teker teker,
Kendi başka aslı başka olmaz ki.

Kundikli der “Aslı bozuk olanlar,”
Meydanlarda cirit atar yalanlar,
Yiğitliği satıp, çanak yalarlar,
Fikri başka zikri başka olmaz ki.