Olmaz imiş Şiiri - Cuma Ali Çetin

Gönül daldığında aşk deryasına...
Işıldar benizi al olmaz imiş.
Düşmüş ise gönül sevda yasına.
Sevgi kovanında bal olmaz imiş.

Gönlünün ufkunu duman bürürse!
Atıp vahaları çölde yürürse!
Acıdan kökleri bile çürürse...
Kurur kalp ağacı dal olmaz imiş.

Bak ağustosta ki yağan şu kara..
Başına kar yağar o düşer har'a.
Bir yiğit düşerse vefasız yara...
Elini kaldırır hal olmaz imiş.

Dünyada imtihan olsa da çetin...
Kadere razı ol çek onla yetin.
Meğer sonu boşmuş mülkün servetin...
Sevgiden büyük bir mal olmaz imiş.

Eğer düştün ise HAK'kın aşkına...
Niye istesin ki kalem kaş kına.
Düşünce ebedde sele, taşkına...
İmandan güzel bir sal olmaz imiş.

İnanmam dünyaya demeyin a'li...
Beni kandıramaz şu süslü hali.
Öteye bakmasa idi Cumali...
Saç, sakal ağarıp zal olmaz imiş.