Olmaz Dedim Ya Üstad Şiiri - Kürşat Hardal

Anla beni, biraz anla.
Bırak artık;
Vücudu , cebi , cüzdanı.
Asıl olan, yüreği yokla.
Kırıntı, damla, toz;
Kalmış mı bir şey?
Can-lanır zamanla,
Canan-ı olan her şey.
Kim Üstad? Kim?
Bana da söyle.
Yalnızlığı katık ettik de,
Doymuyor yürek böyle.
Yorma beni Üstad, yorma.
Sabır evlat! desen de
Kaldırmıyor bu omuzlar,
Bu yüreği kefende.
Olmaz dedim,
Kalamam sır gibi.
Olmaz dedim ya Üstad,
Olmuyor işte!