hapistim evime, mahalleme, şehrime
şimdi gerçekten hapis... olmaz be tanrım.
umutlarımı bekliyordum ben yeşillenecek diye.
şimdi sonbahar... olmaz be tanrım.
aradıklarım vardı, arayıp da bulamadıklarım
istediklerim vardı, daha alacaklarım
bildiklerim vardı, sonradan unuttuklarım.
şimdi hatırlamak... olmaz be tanrım.
karanlıktaydım ben, nefsime hükmederdim
nefretim içimi yerdi, ben susardım
tam da aydınlığı görmüştüm aslında
tekrar karanlık... olmaz be tanrım.
hayallerim vardı benim, küçük bir evim.
içinde çocuklarım vardı. bir de eşim
çiçekli bir bahçesi vardı, kaydıraklı.
şimdi bundan vazgeçmek... olmaz be tanrım
metanetim yoktu halbuki, yorgundum.
dalgındım. ama sana da dargınım tanrım.
çünkü bu kaderi bana veren sendin.
şimdi öl demek... olmaz be tanrım.
Kayıt Tarihi : 31.12.2019 02:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!