Olmayışının İsyanı Şiiri - Mahmut Taş

Bazen ne kadar boştur hayat…
Ne kadar ağlamaklı çıkar kelimeler dudaklarımın arasından..
Ne kadar pişmanlık doludur aldığım her nefes..
Zamanı geri döndürmeye çalışmak ne kadar da mantıklı gelir insana…
Onsuzluğu tadıp nefret etmek yalnızlıktan..
Saçma sapan bir saatte olmayan uykudan uyanıp yazdığı birkaç satırı tekrar okumak..
Ezberlenen bir mektubun her bir harfinde onu arayıp
Bulunamayan her kelime için yeniden ağlamak..
Her satır için isyanlara boğmak kendini..
Ertesi gün bulamayacağını bile bile tekrar arayıp
Lanet etmek sensizliğe…
her sabah aynı uykusuzluktan uyanıp özlediğini hissetmek
gözlerinden dökülen her bir damla yaş için
tekrar düşünmek sensizliği.. çaresizliği..

bazen ne kadar acıdır hayat…
sen gibi..
ne kadar sensizdir..
ben gibi…