Hiç öyle sevgiler tatmadım
Gün gün büyüyen...
Çünki,
Sen yoktun, aşk yoktu, hasret yoktu
Bir, gölgem vardı ıssız kaldırımlarda
Benimle yürüyen...
Ne güneş gördüm
Ne de sellere kapıldı yüreğim
Olmayıca sen...
İki dağ arasına sıkışmış
Daracık bir yol gibiyim
Ne başı belli, ne sonu belli
Ne yürüyenim var birlikte
Ne yankılanan bir nefes
Görünen;
Sadece yalnızlık
Sonsuzluk gibi...
Hiç öyle sevgiler tatmadım
Gün gün büyüyen...
Çünki;
Sen yoktun, aşk yoktu, hasret yoktu
Dudaklarımda o karar perdesiz şarkı
Hiç bitmeyen...
Ne güneş gördüm
Ne de;
Yüzümü yıkadı sıcak yağmurlar
Olmayınca sen...
(İstanbul, 12 Aralık 1990)
Mehmet Osman Erol ÜnalKayıt Tarihi : 25.9.2005 15:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Osman Erol Ünal](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/09/25/olmayinca-sen.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!