Olmayınca Şiiri - Muammer Yalçın

Sevene zor gelir acılar çeker
Sevdiğinden tatlı dil olmayınca
Gider bir köhnede boynunu büker
Uzanan elinde el olmayınca

Bülbül altın kafes köşkü neylesin
Düşmuşse çaresiz aşka neylesin
Fiğan etmesinde başka neylesin
Konduğu dalında gül olmayınca

Garipse hasretle ah çekip ağlar
Arada engeldir dumanlı dağlar
Gurbet ellerinde yüregi dağlar
Sılaya gidecek yol olmayınca

Yaralı gönlünü gör nasıl eyler
Zehir olur ona içtiği meyler
Yüzünü dönerde duvara söyler
İçini dökecek kul olmayınca

Gayrı hayat onun gitmez tadına
Boşa geçen ömrün yanar oduna
Yalçınım kahrolur gençlik adına
Önünde koskoca yıl olmayınca