Olmayı Bil Şiiri - Vedat Yılmaz

Gönül yükseklerde dolaşıp durma
Gel dost kapısında kul olmayı bil
Sakın “ harabat ehlini hor görme”
Hak için divane, del’ olmayı bil

Yıllar yılı hep bir hiçliğe koştun
Gâhi havalandın, gâhi de düştün
Sayamadım kaç güzelle buluştun
Garip bir bülbüle gül olmayı bil

Arzu, Aslı, Şirin… Kaç güzel gördün
Hem kendin yoruldun, hem beni yordun
Leyla’nın peşinde dolaştın durdun
Yeter ki Mecnun'a çöl olmayı bil

Süslenip bezenme mercanköşk ile
Tüketme ömrünü yalnız meşk ile
Zikreyle Allah’ı her dem aşk ile
Şükreden ağızda dil olmayı bil

Dur dinlen yol uzun hep yokuş, gönül
Daldan dala kondun oldun kuş gönül
İster yanıp kavrul, ister piş gönül
Nar-ı İbrahim’de kül olmayı bil

Elazığ/ 18.11.2022