Olmayan İnsanlar Gördüm

Acılarla büyüttüm seni
Kalbimin ortasında bir yerdeydin
Olmayan insanları gördüm senden önce
Yokluğun, hiçliğin içinde oyalandım
Sınırlar kapım oldu, çıkamadım
Açıp o kapıyı göremedim dünyayı
Tanıdığımda kendimi
Varlığımın içinde ama uzak bir yabancıydım
Benimdi ama hakimi değildim bedenimin
Benim olmayan, tanımadığım bir geçmişin emrindeydi
uzaktı, acıydı
harcandı
bir yerdeydim ve bütündüm
Hırçınlıklardan kurtaramadığım bir ben oldum
geç kalmıştım bana ait olanları yaşamaya
kalabalığın içinde kaybolan o hayata
gözyaşlarım son sözünü hıçkırıklarla tamamlarken,
şahitlerim olmayan insanlardı
olmayan insanları gördüm