Olmayan Fecir Şiiri - Karahan Sertan

Ne sensizlik, ne sürgün, ne de hasretlik
Dokunmuyor artık içime
Alıştım
Yeter! Ne olur üzülme
Yalnız; hani gözlerin değdiydi ya
Son kez gözlerime
Sen yol ederken beni var olmayan fecre
Uyku yüzü görmedim o günden beri
Sadık kalamadım ömrümde ilk kez
Sana verdiğim küçük bir söze
Dedim ya!
Ne sensizlik, ne sürgün, ne de hasretlik
Dokunmuyor artık, ne olur üzülme
Çok zor olsa bile alışmak
İstedikten sonra alışıyor insan her şeye
Açlığa, susuzluğa, sensizliğe
Hatta hainlik söylentilerine bile
Sadece yadlık çekiyorum
Ayrılırken sana verip de
Tutamadığım küçücük bir söze